Igor Wowczanczyn zadebiutował na rozgrywanym w Moskwie 32-osobowym turnieju IAFC – Absolute Fighting Championship 1. Wśród uczestników byli reprezentanci różnych sportów walki (m.in. sambo, judo, zapasów, karate i jiu-jitsu). Walki toczone były przy minimalnej ilości reguł na wzór brazylijskich turniejów vale tudo. Wowczanczyn wygrał trzy pierwsze walki ? wszystkie przed czasem (żadna z nich nie trwała dłużej niż 3 minuty). W półfinale uległ jednak rosyjskiemu mistrzowi sambo Michaiłowi Iluchinowi przez poddanie (Iluchin włożył brodę w oko Ukraińca)
W 1996 roku wygrał swój pierwszy turniej MMA ? Mr. Powerman Sekai w Mińsku. Przez następnych 5 lat był niepokonany, zwyciężając w turniejach na Ukrainie, w Rosji, Izraelu i Brazylii. Wiele walk kończył brutalnymi nokautami, zdobywając reputację jednego z najlepszych strikerów w MMA. W tym czasie jedynie Brazylijczykowi Leonardo Castello Branco udało się z nim zremisować w trwającej 35 minut walce w Moskwie w 1997 roku. 3 marca 1998 wygrał brazylijski turniej World Vale Tudo Championship po czym związał się z japońską organizacją PRIDE Fighting Championships.
11 października 1998 roku Wowczanczyn zadebiutował PRIDE, gdy na gali PRIDE 4 pokonał przez techniczny nokaut Gary’ego Goodridge’a. Następnie wygrał 6 kolejnych walk w tej organizacji, stając się jedną z gwiazd PRIDE. Jego seria kolejnych 32 walk bez porażki została w końcu przerwana 1 maja 2000 przez Marka Colemana. Amerykanin zmusił go do poddania się w finale turnieju PRIDE Open Weight GP 2000 za pomocą ciosów kolanami w parterze. Był to kulminacyjny moment kariery Wowczanczyna. Wraz z pojawieniem się nowej generacji zawodników MMA, trapiony licznymi kontuzjami nie odnosił już tak spektakularnych sukcesów. Ostatnią walkę stoczył 28 sierpnia 2005 roku przeciwko Kazuhiro Nakamurze, po czym zakończył sportową karierę z powodu kontuzji łokci.