Rozciąganie dynamiczne polega na poruszaniu części ciała i stopniowym zwiększaniu zasięgu i szybkości ruchu. Ćwiczenia tu wykorzystywane to między innymi wznosy i wymachy kończyn. W przeciwieństwie do rozciągania balistycznego, które jest podobne, nie ma tu skłonów ani innych ,,sprężynujących” i ,,rwanych” ruchów . Inaczej mówiąc, rozciąganie dynamiczne przypomina typową rozgrzewkę sportową, gdzie wykonuje się ruchy potrzebne do wykonania danej czynności, ale z mniejszą intensywnością .
Rozciąganie balistyczne polega na wykonywaniu ruchów o jak największej amplitudzie bez zatrzymania. Używamy tu siły rozpędu poruszającego się ciała lub kończyn w celu stałego i siłowego zwiększenia zakresów ruchu. Chociaż tak szybkie i dynamiczne ruchy przy każdej powtórce łatwo rozciągają mięśnie to jednak wywołują odruch rozciągania (tzw., odruch kolanowy) co sprawia, że ten sam mięsień ulega skurczenie, a nie wydłużeniu. Pozorna skuteczność tej metody jest postrzegana obecnie jako wada o dużym stopniu niebezpieczeństwa dla ćwiczącego, ,,większa ilość urazów, szybkie i niekontrolowane wywołanie odruchu na rozciąganie, brak możliwości wspomagania mięśniami antagonistycznymi i całkowita niemożność relaksacji” wystawiają tej metodzie jedną z gorszych ocen .
Rozciąganie statyczne aktywne to rozciąganie ciała i utrzymanie go w tej pozycji poprzez napięcie mięśni antagonistycznych aktywnych w tym ruchu, co umożliwi rozluźnienie mięśni przeciwnych, tj., mięśni które są rozciągane. To zjawisko nazywane jest wzajemnym hamowaniem .
Rozciąganie statyczne bierne lub pasywne (rozciąganie w stanie rozluźnienia) polega na rozluźnieniu ciała do pozycji rozciągniętej i utrzymaniu go w niej poprzez ciężar ciała lub za pomocą innej siły zewnętrznej. Powolne rozluźnione rozciąganie jest przydatne w likwidowaniu skurczy mięśni, po doznanej kontuzji i stosowane jest często w rehabilitacji ruchowej.
Rozciąganie izometryczne polega na biernym rozciąganiu mięśni bezpośrednio po jego napięciu izometrycznym. Stosuje się tu pozycje podobne do rozciągania statycznego pasywnego dodatkowo wykonując silne napięcie mięśni, które powoduje odruchowe rozluźnienie i w następstwie wzrost rozciągnięcia. Metoda ta pozwala ominąć odruch na rozciąganie.
