Bilans: 52 walk, wygranych 41(33 KO), przegranych 9(6 KO), remisów 1, No contest 1
Warunki fizyczne: wzrost ? 193 cm, zasięg ramion ? 201 cm, waga: 99 ? 117 kg
Trenerzy: Sam Colona, Lou Duva, Al Certo, Andrzej Gmitruk
Wykaz walk
Kariera amatorska
Andrzej Gołota ma niezwykle bogatą karierę amatorską. W barwach Legii Warszawy, w latach 1986-1990 zdobył 4 tytuły Mistrza Polski w wadze ciężkiej. Na imprezach międzynarodowych zaczął od zdobycia srebra na MŚ Juniorów, przegrywając w finale z jednym z najwybitniejszych bokserów amatorskich w historii, Felixem Savonem. Rok później Gołota sięgnął po Mistrzostwo Europy Juniorów. W 1988 r. odniósł największy sukces w karierze amatorskiej, zdobywając na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu brązowy medal olimpijski. W pojedynku półfinałowym z Koreańczykiem Hyun Man Baikiem doznał kontuzji (rozcięcie łuku brwiowego), co zmusiło go do wycofania się. Po olimpiadzie wywalczył dla Polski także brąz na Mistrzostwach Europy w Atenach 1989 r.
Wyjazd do USA
Niestety Andrzej Gołota co raz częściej brał udział w różnego rodzaju bójkach i awanturach. Kulminacja tych zdarzeń był rok 1990, w którym to sąd we Włocławku postawił mu rozboju przy użyciu niebezpiecznego narzędzia. Pod koniec 1990 r. wydano za nim list gończy, ale Gołota świadom konsekwencji swoich czynów zdążył już wyemigrować do USA. Tam wraz z późniejszą żoną Mariola zamieszkał w Chicago gdzie wkrótce urodziła im się córka. Nie znając języka Andrzejowi nie było łatwo zaaklimatyzować się w nowych warunkach, dorabiał imając się różnych zajęć, poważnie rozważając zastania kierowcą TIR-a. Jednak udało się go namówić do spróbowania swoich sił w boksie zawodowym. Pierwszym jego menadżerem został Bob Donnel, właściciel klubu Windy City Gym, gdzie Gołota trenował.
Kariera zawodowa
Zawodową karierę rozpoczął 7 lutego 1992 w Milwaukee, pokonując Roosevelta Shulera. Do końca 1992 r. stoczył jeszcze siedem zwycięskich walk. W 1993 roku pokonał kolejnych siedmiu bokserów. Tegoż roku Gołota zainteresował się wpływowy promotor Lou Duva, który został jego trenerem. Do końca 1995 roku Andrzej Gołota miał na koncie 26 wygranych walk w tym 22 przed czasem. W 1995 r. wygrał m.in z groźnym Samsonem Po?uhą, ale w trakcie walki gdy Andrzej był w opałach ugryzł swego rywala w szyję, jednak uszło mu to płazem gdyż sędzia nie widział tego zdarzenia. 15 marca 1996 r. Gołota znokautował bardzo dobrego pięściarza Amerykanina Danella Nicholsona., który po wygranej z Gołotą miał walczyć z Riddickiem Bowe. Ale Andrzej pokrzyżował plany Nicholsona, choć w wygranej pomógł sobie głową. Jak się później okazało nieprzepisowe zachowania Gołoty podczas walki stały się jego niechlubnym znakiem rozpoznawczym. W każdym bądź razie Gołota zastąpił Nicholsona w walce z Riddickiem Bowem!
Walka w nowojorskiej Madison Square Garden (11 lipca 1996) zakończyła się dyskwalifikacją Gołoty za ciosy poniżej pasa. Zdarzeniu towarzyszyła bijatyka wokół ringu, w szpitalu znaleźli się m.in. menedżer Gołoty Lou Duva, a także sam Gołota, uderzony w głowę radiotelefonem. Ciosy poniżej pasa potwierdziły opinię o Gołocie jako o bokserze często faulującym, ale walka z Bowem przyniosła mu także wiele pozytywnych opinii. Prowadził z nim wyrównany pojedynek, przez długi czas prowadząc na punkty. Zyskany rozgłos wykorzystano do zorganizowania walki rewanżowej, która odbyła się 14 grudnia 1996 w Atlantic City. Ponownie pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Gołoty za nieczyste ciosy, ale Polak był jeszcze bliższy zwycięstwa niż w pierwszym pojedynku. Riddick Bowe w drugiej walce z Andrzejem Gołotą po raz drugi i trzeci w karierze leżał na deskach. W chwili dyskwalifikacji Polak prowadził na punkty u wszystkich sędziów.
Pomimo dwóch kolejnych porażek, w następnej walce Gołota stanął przed pierwszą w karierze szansą zdobycia tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej organizacji WBC. 4 października 1997 w Atlantic City, w pojedynku z Brytyjczykiem Lennoxem Lewisem, został jednak znokautowany już w pierwszej rundzie. Po tej porażce Gołota wygrał w sześciu następnych walkach, m.in. z byłym mistrzem świata WBC i WBA, Timem Witherspoonem. Pojedynek ten odbył się 2 października 1998 w Hali Ludowej we Wrocławiu i był pierwszą zawodową walką Gołoty w Polsce. Walka ta była transmitowana przez telewizję Polsat i przyniosła wysoką oglądalność ? prawie 12,5 miliona widzów. Walka otworzyła Gołocie możliwość pojedynku eliminacyjnego WBC z Michaelem Grantem. 20 listopada 1999 w Atlantic City był bliski pokonania Granta, w pierwszej rundzie dwukrotnie kładąc rywala na deski i prowadząc przez większość walki na punkt, jednak w dziesiątej rundzie (pojedynek był zakontraktowany na 12 rund) zaliczył nokdaun i odmówił kontynuowania walki.
20 października 2000 w Detroit zmierzył się z Mikiem Tysonem. Już w pierwszej rundzie Polak był liczony, a w przerwie między drugą i trzecią rundą odmówił kontynuowania walki, zszedł z ringu i udał się do szatni . W 2001 wprawdzie komisja boksu stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (wykryto niedozwolone substancje w organizmie Tysona), jednak kariera Gołoty wydawała się ostatecznie zakończona. Po tej walce Gołota miał trzyletnią przerwę w boksowaniu.
Od 2003 stoczył kilka zwycięskich walk, a 27 kwietnia 2004, w walce z Chrisem Byrdem, dostał drugą szansę walki o pas mistrzowski, tym razem organizacji IBF. Pojedynek zakończył się remisem .
Następna walka to trzecia próba walki o pas mistrza świata (tym razem organizacji WBA). 13 listopada 2004 przegrał na punkty z Johnem Ruizem po kontrowersyjnym werdykcie (111:114, 111:114, 112:113) przy stosunku celnych ciosów 141-103 na korzyść Gołoty i nokdaunie Ruiza w 2 rundzie .
Na ring powrócił 9 czerwca 2007, pokonując w Katowicach Amerykanina Jeremiego Batesa w drugiej rundzie przez techniczny nokaut . W kolejnej walce, 6 października 2007 w hali Madison Square Garden w Nowym Jorku, pokonał Irlandczyka Kevina McBride w szóstej rundzie, także przez techniczny nokaut, zdobywając tytuł mistrza Ameryki Północnej federacji IBF .
19 stycznia 2008 w Madison Square Garden zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów na punkty z Mikiem Mollo zdobywając pas mistrza Ameryki Łacińskiej ? WBA Fedelatin wagi ciężkiej . 7 listopada 2008 w Chengdu zmierzył się z Rayem Austinem o pas WBC USNBC. Przegrał przez techniczny nokaut po pierwszej rundzie ? w trzeciej sekundzie pojedynku zaliczył nokdaun, a 40 sekund później doznał kontuzji lewego ramienia, wskutek czego musiał zrezygnować z dalszej walki.
24 października 2009 podczas gali Polsat Boxing Night której stawką był pas IBF International w Łódzkiej Hali Atlas przegrał z Tomaszem Adamkiem przez TKO w piątej rundzie.
3 listopada 2012 w Łódzkiej Atlas Arenie miała odbyć się walka na zasadach wrestlingu, w której Gołota miał się pojedynkować z Riddickiem Bowe. Walkę jednak odwołano.
23 lutego 2013 w Gdańsku, w Ergo Arenie Gołota przegrał w szóstej rundzie przez nokaut z Przemysławem Saletą.
25 października 2014 w Częstochowie zmierzył się w pożegnalnej walce pokazowej z Danellem Nicholsonem. Organizatorem walki był Marcin Najman.